معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری مشهد مقدس؛
کانون‌های مساجد برای حل مسائل و آسیب‌های اجتماعی مدل ارائه کند
به گزارش ستاد ارتباطات رسانه ای (فهما) از خراسان رضوی، نشست هم انديشي رئيس کمسيون فرهنگي شوراي اسلامي و معاون فرهنگي اجتماعي شهرداري مشهد با مدير و کارشناسان ستاد هماهنگي کانون‌هاي مساجد استان خراسان رضوی برگزار شد.
«حسین باغگلی» در این نشست طی سخنانی اظهار کرد: در ۴۰ سال گذشته شبکه اجتماعی ما به شدت قوی بوده است به طوری که اگر در یک خانواده فردی معتاد شود خانواده او را رها نکرده و همراه اش بودند و اگر زوجی دچار مشکل شدند همواره فردی ریش سفیدی کرده است؛ در این مدل حمایت همه‌جانبه وجود داشته و بسیاری از حرف هایی که امروز مداخله محسوب می شود، آن زمان کمک محسوب می شده و افراد از بیان مسائل خود در شبکه خانواده بزرگ ترسی نداشتند.
معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری مشهد با بیان اینکه در گذشته افراد در مورد مشکلات طرح مسئله می کردند و راهکار می خواستند؛ افزود: در جامعه حال حاضرخانواده به شدت کوچک شده و بسیاری از موضوعاتی که قبلا بیان آن امری طبیعی بوده، الان از بیان آن اکراه دارند، در چنین شرایطی یکی از اشتباهات تاکتیکی ما برای حل مسائل، دولتی سازی مسائل است.
وی گفت: دولت های بزرگ قابلیت حل مسائل اجتماعی را به صورت کلان ندارند و این تنها اختصاص به دولت ما ندارد، مانند معتادان متجاهر تقریبا یک موضوع لاینحل در فضای بین الملل است، فردی که به اعتیاد دچار می شود و خانواده او را رها می کنند تقریبا کمتر از ۷ درصد ترک اعتیاد دائم دارند و این تعداد هم به دلیل شبکه حمایت کنندگان روانی مستحکم و مداوم از این افراد است.
باغگلی با بیان اینکه حل این گونه مشکلات به شکل دولتی ممکن نیست؛ گفت: ما نیازمند برگشت به سطح پایین تر و احیای شبکه قبلی هستیم که البته امکان بازگشت صددرصد به گذشته مقدور نیست به همین دلیل ما نیازمند راه حل های خلاقانه جدید هستیم.
وی افزود: یکی از اشکالات جدی در فعالیت های فرهنگی دستگاههای مختلف این است که همه می خواهند در تمام موضوعات چون کودکان کار، کتاب خوانی، اعتیاد و .. ورود پیدا کنند در حالی که برای برندسازی و هویت بخشی به مجموعه ها مانند شبکه کانون های فرهنگی مساجد، بهترین روش انتخاب یک موضوع و کار کردن در این خصوص است به گونه ای که این مجموعه در آن موضوع شاخص شود.
معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری مشهد با بیان اینکه موضوعی که یک مجموعه انتخاب می کند که نسبت به آن ورود داشته باشد، برای او هویت ساز می شود؛ افزود: اگر دستگاهی مدتی در موضوعی متمرکز شود، در کل کشور آن موضوع شاخص می شود چون آن دستگاه حرف بیشتری برای گفتن دارد.
وی تصریح کرد: امروز یکی از مشکلات دستگاهها درگیر شدن با اجرا است و همین امر موجب شده که فرصت فکر کردن نداشته باشیم و چون در همان فرصت کم می خواهیم در مورد موصوعات متعدد فکر کنیم از اینرو کارها و اقدامات ما اثرگذاری چندانی نخواهد داشت؛ لذا ما می توانیم یک موصوع را انتخاب و بر آن متمرکز شویم، این موجب می شود که توجه دیگر دستگاهها جلب شود و یک الگوسازی در کشور صورت می گیرد.
باغگلی با بیان اینکه نظام تربیتی ما مدرسه را مشابه یک کارخانه می بیند؛ گفت: این نظام نگاهش این است که دانش آموزی که وارد مدرسه شد با انجام یک سری اقدامات نسبت به او، در آخر انسان فرهیخته ای تربیت شود در حالی که این گونه نیست؛ امروز یکی از مشکلات جدی ما رویکرد عقلانی در نظام تعلیم و تربیت است در حالی که براساس ویژگی ها و شاخص های مخاطب، سبک های متنوع تربیتی نیاز داریم و برای این منظور از مجموعه ها بخواهیم متناسب با ظرفیت نیروها، شرایط و امکانات آن مجموعه دستورالعملی تهیه شود.
وی با تاکید بر این مسئله که یکسان سازی مربی امکان پذیر نیست؛ اظهار داشت: یک مربی رویکرد عقلانی دارد، یکی رویکرد انظباطی و دیگری رویکرد محبتی؛ حضور مربیان با رویکردهای مختلف همراه با افق های کلان تربیت، در مدارس با توجه به حضور دانش آموزان با روحیات مختلف، می تواند تجربیات متفاوتی به همراه داشته باشند.
معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری مشهد گفت: استاندارسازی در جریان فرهنگی، اجتماعی و تربیتی یکی از آسیب های جدی است که امروز دچار آن هستیم در حالی که در جامعه ۵۰ سال پیش چنین چیزی را نداشتیم .
وی با بیان اینکه رویکرد دنیا در حل مسائل پرداختن به جزئیات یک مسئله است؛ گفت: ما در ایران می خواهیم در مدت کوتاهی به مسائل دست پیدا کنیم، کلی نگر هستیم در حالی که باید در برخی جاها جزئی نگر باشیم. امروز مشارکت همگانی ، انجام آزمون و خطا در مسائل و انجام کار قطعی ثمرده، ضروری است.
باغگلی با بیان اینکه ما باید با توجه به شرایط و پیچیدگی هایی که با آن مواجه هستیم، مدل ارائه دهیم؛ گفت: کانون های فرهنگی هنری مساجد می توانند مدلی را با توجه به ضروریات کانون، طراحی و در مدل طراحی شده، خود را تنطبم گر، تسهیل گر و کمک کننده ببینند و نه اینکه نقشه بدهند و کانون ها آن را حل کنند، در یک جایی به آنها آزادی بیشتری داده شود تا تجربه هایی را کسب کنند سپس شما آن تجربه ها را جمع آوری و بر اساس آن مدل ارائه دهید.